K İ M L İ K S İ Z fanzin: ...

İskemlelerden özellikle korkuyorum, çünkü biçimleri bir insan yokluğunu çağrıştırıyor.
EMİLE AJAR-YALAN ROMAN

GİR(EMEY)İŞ

Buzlu camdan yapılmış gözlüklerimi çıkarıp öyle bakıyorum yaşadığımız yere. Görüyorum ki: Açılan, açılamayan; kapanan, kapanamayan; arasına sıkıştığımız, eşiğinde etlerimizi kemirdiğimiz, tokmağına sarılıp güldüğümüz, ağladığımız, düzüştüğümüz sonsuz tercihlerin durmadan aktığı, ama bizim sadece içine akıttığımız ırmakların içindeki kapıların arasında boğuluyoruzKaçmalı, diyorum ama nereye? Bütün kaçaklar gibi ben de önce arkama bakıyorum… En arkama: Annem bacaklarının arasındaki boşluğu çoktan kapatmış bana sesleniyor. “ne fizik yasalarını ne kendini inkâr edebilirsin. Yaşayacaksın, ister seve seve, ister sike sike.” Onu izliyorum gittikçe uzaklaşıp bir noktaya dönüşene kadar.Umutsuz bir şekilde tekrar önüme döndüğümde iki delinin bana doğru gelmekte olduğunu görüyorum. Biri Bağıra bağıra konuşuyor:“Uyuşmuş bir beden sonsuza dek kemirilebilir ama uyuşmuş bir maneviyat sadece çürür, çürür ve eriyerek sıvıya dönüşür, o sıvı gaza dönüştükten sonra şirketler onu osurur: siz buna kısaca “kişisel gelişim” diyebilirsiniz… İyimser olmazsan amına korum senin… Gül biraz, gül biraz gül biraz orospuçocuğu, savaş çocuklarının morarmış cesetleri, ağzından akan salyalara boğulana kadar…”“Bu gazla kafanız kıyak olur. iyi olursunuz, iyimser olursunuz, kişisel gelişir, beyaz yakalar takarsınız, hep kazanırsınız, kazandırırsınız, sahip olur, sahip olunursunuz, alınır, satılır, takas edilir, karşılaştırılır, değer(-)lendirilir ve sonunda ait olursunuz,hepimizin ait olduğu yere. Hem de “bu mudur amına koyyim?” demeye bile fırsat bulamadan…”“Kişisel gelişim uzmanınız konuşuyor: Mutluluğun Pazar payı baya yükseldi ama siz portföyünüzü geniş tutun; ruhunuzun % 20 siyle hüzün, % 5 ile acı; % 40 ile şehvet bonosu alın. Geri kalan % 5 ide saflık ve aşka ayırın ki; eliniz güçlü olsun. Malum bu piyasaların ne olacağı hiç belli olmaz değil mi?”Delilerden biri bunları söyledikten sonra susup, sözü yanındakine bırakıyor:“Hey çocuk, korkma yatak altı canavarlarından! Onun homurtularına kulak ver, konuş onunla… Çünkü o homurtular yatağın altından değil senin içinden geliyor… Dans et onunla, seviş, şaka yap, dövüş… Ama bunları yalnızca geceleri; yetişkinlerin pörsümüş organlarını, birbirine değdirmekten yorulup, hayattan çekildiğinde yap ki, anlamasınlar, yatağın altına sakladıkları çocuk ruhunun her gece, tüm gözeneklerinden seni tekrar tekrar eline geçirdiğini… Unutma! Onların dünyasında; İyi bir yetişkine giden yol, ruhsuz bir çocuktan, en iyi eğitim cezadan geçer, iyi sakla, iyi saklan…”Bana iyice yaklaştıklarında görüyorum ki konuşan onlar değil, gözbebeğimmiş. Tereddütsüz dalıyorum içine ve başlıyorum imge denizinde yüzmeye, ta ki ufuk çizgisinin altına gelene dek. “Yüzdük yüzdük anüsüne geldik” oluyorum.Koca bir yemek masasına düşüyorum. Masa zengin: Ortadoğulu bir çocuğun kanlı uzuvları, yerin altı, yerin üstü ve kadehler dolusu alın teri… “Burada ziyafet olamayacak kadar, tatsızım” deyip bir kenara çekiliyorum ve önlerindekileri büyük bir açlıkla yutan konukların; teklik, çokluk krizlerinden, İletişim çatışmalarından, bilişim tokuşmalarından, gereksiz bilgilerden, samimiyetsiz ilgilerden dolayı aptallaşmış suratlarına bakıyorum: beynimde kimyasal bir patlama oluyor ama parçalanan nöron parçaları kelimelere dönüşmeden durduruyorum kendimi. Kelimeler: Ağzımın içinde durmadan çevirip durduğum, gittikçe yavanlaşan bir sakız gibi… Yutsam, mide bulantısından ve kramplardan iki büklüm oluyorum. Çıkarıp bir kâğıda yapıştırsam, elastikiyetlerini yitirip, kuruyor ve başka bir şeye dönüşüyorlar. Hele bir de tükürsem, huzur hırsızı bir ahlaksız oluyorum…Çok mu saçmaladığımı düşünüyorsunuz? O zaman alın size: “tüh…”

“Ziyafet ile konukluk arasında bir çatal kadar mesafe vardır. Afiyet olmasın”

“SİNİRLİ DEĞNEK”

K İ M L İ K S İ Z fanzin

Sayfalar

21.11.08

...

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder