S(İMGE)

Hep ayrılık sahnesi konan masanın bahçesinde yalnızız. Baykuş ve ben. Bir kedi köpeği kovalar birazdan. Baykuş ve ben. Ağaç dillenir, şair imge dilenir. Kuş bay ve ben. Kalem kırılır yazılanlara, acıdır çünkü hep yazılan, kızdırır kalemi. Ben baykuş. Çocuk kalır, ihtiyar doğarız. Ben ve kuş’-baİhtiyarın kendi imge, şiiri baston. Baykuş ve kuş bay. Cehennem yolcusu bir kız. Kuş ve kuş. Saçları eflatun şiiri çok severim. Ben ve ben.

“MEHMET ÖZCEYLAN”